Μετά τη 15χρονη προσπάθεια του Ινστιτούτου Σιτηρών είναι έτοιμες να διατεθούν στο εμπόριο
Και το όνομα αυτών Πίστη, Αγάπη και Ελπίδα.
Αν και παραπέμπουν στο εορτολόγιο και σε επωνυμίες θρησκευτικών οργανώσεων και ΜΚΟ πρόκειται για ποικιλίες σκληρού σιταριού. Είναι τρεις ελληνικές ποικιλίες, «καρπός» 15χρονης προσπάθειας ερευνητών του Ινστιτούτου Σιτηρών που εδρεύει στη Θέρμη Θεσσαλονίκης (ανήκει στο Εθνικό Ιδρυμα Αγροτικής Ερευνας) και είναι έτοιμες να μπουν στο εμπόριο αφού έχουν περάσει όλα τα τεστ για να προσφέρουν καλύτερες επιδόσεις στην ελληνική αγροτική οικονομία.
Δημιουργήθηκαν από διασταυρώσεις στο τμήμα Σκληρού Σίτου του Ινστιτούτου και, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, έχουν πολύ υψηλό δυναμικό απόδοσης, ποιότητα, άριστη προσαρμογή στις ελληνικές συνθήκες και μπορούν να κάνουν τη διαφορά στις αγροτικές καλλιέργειες. «Το σημαντικότερο είναι ότι έχουν σταθερότητα απόδοσης και ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές που έχουν θεσπιστεί από τη βιομηχανία και την Ε.Ε. για πρωτεΐνη, γλουτένη και καροτίνια», τονίζει ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας δρ Σάββας Κοτζαμανίδης που εργάστηκε όλα αυτά τα χρόνια για να ευδοκιμήσουν.
Τα πειράματα για τις ποικιλίες έγιναν σε όλες τις ζώνες καλλιέργειας σκληρού σιταριού στη χώρα μας, από τον Εβρο έως τη Στερεά Ελλάδα, δοκιμάστηκαν στα διετή τεστ του Ινστιτούτου Ελέγχου Ποικιλιών Καλλιεργούμενων Φυτών της Σίνδου (παρακολουθεί την καλλιεργητική τους πορεία και απόδοση σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας) και έλαβαν το πράσινο φως για την αγορά.
Συμπεριελήφθησαν ήδη στον εθνικό κατάλογο ποικιλιών που είναι συνδεδεμένος με τον ευρωπαϊκό, αλλά όχι και με τον διεθνή κατάλογο, καθώς η Ελλάδα δεν έχει φροντίσει ακόμη να κατοχυρώσει τις ελληνικές ποικιλίες, κινδυνεύοντας μάλιστα να χάσει ορισμένες από αυτές..
Η «Πίστη» είναι ποικιλία ευρείας προσαρμοστικότητας, σταθερής απόδοσης και παραγωγική ιδιαίτερα σε υγρά χωράφια. Προσαρμόζεται όμως και σε ημιγόνιμες, μέσης υγρασίας τοποθεσίες. Η «Αγάπη» έχει πολλά αγρονομικά, ποιοτικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά της «Πίστης», είναι όμως πρώιμη ποικιλία με ποιότητα γλουτένης 93,4, ενώ η «Ελπίδα» έχει μεν κι αυτή τα ίδια χαρακτηριστικά αλλά είναι πιο πρώιμη. Θεωρούνται όλες ιδιαίτερα ανθεκτικές. Δεκαπέντε είναι οι ποικιλίες σκληρού σιταριού στον εθνικό κατάλογο. Ενδεικτικό της σημασίας που έχει παγκοσμίως η Ελλάδα στη συγκεκριμένη καλλιέργεια είναι ότι γνωστές ιταλικές εταιρείες ζυμαρικών καλλιεργούν στη χώρα μας τις ποικιλίες και τις ποσότητες που χρειάζονται για τα εργοστάσιά τους κι όχι στην Ιταλία, αν και είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς σκληρού σιταριού παγκοσμίως. «Για το σκληρό σιτάρι η Ελλάδα είναι ευλογημένος τόπος», σχολίασε ο κ. Κοτζαμανίδης.
Γιατί όμως «Πίστη», «Αγάπη» και «Ελπίδα»; Ως σπόρος που πέφτει στη γη «προτίμησα -είπε στην «Κ»- να τις ονομάσω με τις τρεις θεολογικές αρετές».
Στην ελληνική καλλιέργεια σιτηρών, το σκληρό σιτάρι καλύπτει το 35-40% των εκτάσεων. Από τα 35,3 εκατομμύρια τόνους της παγκόσμιας παραγωγής σκληρού σίτου τα 24% παράγονται στην Ε.Ε. Η Ιταλία (3,9 εκατ.), η Γαλλία (2,5 εκατ.), η Ελλάδα (0,9 εκατ.) και η Ισπανία (0,8 εκατ.)είναι οι μεγαλύτεροι παραγωγοί στην Ε.Ε.
πηγή: kathimerini.gr
